Schadevergoeding bij een beenverkorting

Beenverkorting is een complex medisch fenomeen dat diverse oorzaken, symptomen en behandelingen kent. Een beenlengteverschil kan aangeboren zijn, maar een beenverkorting kan ook ontstaan door trauma's of medische missers. De fysieke, emotionele en financiële impact van een beenverkorting kan voor de betrokkenen aanzienlijk zijn. Deze gids gaat dieper in op de verschillende aspecten van een beenverkorting en de mogelijke compensatie in situaties waarbij de aansprakelijkheid een rol speelt.

Informatie over een beenverkorting

Een beenverkorting is een medische aandoening waarbij het ene been korter is dan het andere. Dit verschil kan minimaal zijn of aanzienlijk genoeg om een opmerkelijke invloed op iemands gang en houding te hebben. Beenverkorting kan zowel aangeboren zijn als het gevolg zijn van een verwonding of een medische aandoening. Het kan tot diverse complicaties leiden, variërend van lichte ongemakken tot ernstige mobiliteitsproblemen.

Symptomen van een beenverkorting

Bij een beenverkorting is het vaak zo dat de knie van het langere been wordt gebogen, terwijl de rug, de schouders en het bekken worden opgetrokken. Het kortere been kantelt meer naar buiten toe en/of het langere been kantelt meer naar binnen toe. Patiënten nemen deze houding vaak onbewust aan, omdat ze hiermee het verschil in lengte compenseren. Deze compenserende houding kan echter heel vermoeiend zijn voor de heup, de benen, de rug en de voeten en kan in allerlei klachten resulteren.

Oorzaken van beenlengteverschil

Een beenlengteverschil kan verschillende oorzaken hebben. Een aangeboren beenlengteverschil is het resultaat van een ontwikkelingsstoornis tijdens de foetale groei of is erfelijk. In andere gevallen kan een verwonding, zoals een botbreuk die niet goed geneest, leiden tot een verschil in beenlengte. Operaties aan het been, infecties of bepaalde aandoeningen kunnen resulteren in een beenverkorting. Bovendien kan een ernstige botbreuk tijdens de kinderjaren, wanneer de botten nog groeien, de normale groei verstoren en resulteren in een verkort been.

• Aangeboren beenlengteverschil

• Beenverkorting door botbreuk

• Beenverkorting door groeistoornissen

• Beenverkorting door heupdysplasie

• Beenverkorting bij een knie- of heupprothese

Gevolgen van een beenverkorting

De gevolgen van een beenverkorting zijn sterk afhankelijk van de ernst van het lengteverschil. Een minimaal lengteverschil kan leiden tot licht ongemak, terwijl een aanzienlijk verschil aanzienlijke fysieke complicaties kan veroorzaken. Dit kan variëren van een abnormale gang, rugpijn en heuppijn tot artrose in de gewrichten. Bovendien kan een beenverkorting emotionele en psychologische stress veroorzaken, aangezien het individu zich misschien schaamt over het verschil in lengte of omdat het slachtoffer bepaalde hobby’s niet langer kan uitoefenen.

Behandeling van een beenverkorting

De behandeling van beenlengteverschil of een beenverkorting hangt sterk af van de oorzaak en de ernst van de aandoening. In gevallen van een minimaal lengteverschil kunnen aangepaste inlegzolen, een hakverhoging of verhoogde schoenzolen al voldoende zijn om een normale gang en houding te bevorderen. Voor meer uitgesproken lengteverschillen kunnen fysiotherapie en revalidatieoefeningen helpen bij het versterken van de spieren en het verbeteren van de mobiliteit.

In ernstige gevallen, waarbij het verschil in beenlengte aanzienlijk is, kan chirurgie overwogen worden. Hierbij wordt getracht de botten te verlengen of, in sommige situaties, het langere been korter te maken om symmetrie te bereiken. Bij een beenverlenging worden de benen op twee plekken gebroken, waarna een fixator op het been wordt geplaatst. Deze trekt het onderbeen uit elkaar terwijl de breuk geneest. Dit is een heel pijnlijke behandeling die een lange revalidatie vereist.

Aansprakelijkheid voor een beenverkorting

Een beenverkorting kan aangeboren zijn of het gevolg zijn van allerlei aandoeningen. Soms kan er iemand aansprakelijk worden gesteld voor de beenverkorting. Dit is bijvoorbeeld het geval bij een verkeersongeval waarbij iemand anders een fout heeft gemaakt, wat heeft geresulteerd in een fractuur en uiteindelijk ook in een beenverkorting. Of iemand aansprakelijk kan worden gesteld voor een beenverkorting is afhankelijk van de concrete omstandigheden van het ongeval.

Medische aansprakelijkheid voor een beenverkorting

Een beenverkorting kan soms het gevolg zijn van een medische misser. Indien dit het geval is, kan er sprake zijn van medische aansprakelijkheid. Het ziekenhuis dient dan een schadevergoeding te betalen. De Geschillencommissie oordeelde bijvoorbeeld dat dat een ziekenhuis verantwoordelijk is voor een aanzienlijk beenlengteverschil van 3,5 centimeter dat na een heupoperatie is ontstaan. Daardoor heeft het slachtoffer recht op een schadevergoeding. Bij een medische misser is het belangrijk om het ziekenhuis op tijd aansprakelijk te stellen, om verjaring te voorkomen.

Materiële schadevergoeding bij een beenverkorting

Beenverkorting kan aanzienlijke materiële kosten met zich meebrengen. Slachtoffers kunnen te maken krijgen met medische kosten voor behandelingen, operaties, fysiotherapie en speciale schoenen of inlegzolen. Daarnaast kunnen er kosten ontstaan door arbeidsongeschiktheid of het aanpassen van de woon- en werkomgeving. Ook de kosten voor vervoer naar en van medische afspraken kunnen oplopen. Een materiële schadevergoeding heeft tot doel deze kosten te dekken en het slachtoffer financieel in de positie te brengen alsof de beenverkorting niet had plaatsgevonden.